Op het verkiezingscongres van 30 juni zat ik naast een journaliste. Ze vertelde dat er die dag 5 congressen waren, en dat haar collega’s en zij die onderling verdeeld hadden. Zij wilde graag naar het GroenLinks congres “want daar gebeurt altijd iets onverwachts”. Dat viel op dat congres een beetje tegen, maar ervoor en erna kwam ze ruimschoots aan haar trekken.
Wat is dat toch? Al dat gedoe leidt natuurlijk af van waar het om gaat. GroenLinks heeft in het Lente-akkoord enorm veel bereikt, en dat dreigt hierdoor vergeten te worden.
GroenLinks is een debatpartij, een partij die graag open en transparant haar discussies voert. En discussie is er genoeg. Groen en links en liberaal: dan heb je het natuurlijk vaak over de koers en de grenzen van wat wel en niet kan. Worden we niet te rechts? We zijn wel progressief! Het moet anders! De ambities zijn groot, we willen natuurlijk alles het beste doen. Een partij met veel inhoudelijke discussies en gelukkig weinig machtsgedoe. Maar soms overkomt ons dat machtsgedoe blijkbaar ook. En dan doen we dat zoals we gewend zijn, openlijk. Leuk voor de rest van Nederland, maar niet zo leuk voor het aantal zetels.
Misschien volgende keer, als het over personen gaat, toch wat meer regie en zelfbeheersing. Maar: zonder een machtspartij te worden, waar binnenskamers de lakens worden uitgedeeld. We blijven wel open.