Zoveel GroenLinksers als er zijn, zoveel nuances zijn er ook, denk ik weleens. We zijn allemaal blij dat zoveel mensen onze ideeën over duurzaamheid en de samenleving delen. We zijn de partij met de meeste jonge kiezers, en dat is niet voor niets. Jongeren zijn het meest toekomstgericht en staan het meest open voor nieuwe mogelijkheden. 50+-ers wapperen de bezwaren van fossiele energie een stuk makkelijker weg dan jongeren, die veel beter de noodzaak van duurzaamheid zien. En jongeren denken meer in mogelijkheden dan in problemen, precies wat deze tijd nodig heeft volgens GroenLinks.
Maar zoals ik al schreef, er zijn net zoveel nuances als GroenLinksers. Soms spelen oude principes op en is het moeilijk te aanvaarden dat er bepaalde keuzes worden gemaakt. Vorige week mailde mij een zeer gewaardeerd lid: “een oude Marxist als ik voelt zich niet thuis in een partij die samenwerking aangaat met vertegenwoordigers van een politiek, die haaks staat op alles waar ik in geloof.”
En als echte GroenLinkser snap ik dat dus wel, maar toch ook weer niet.
Het is al meer dan 25 jaar geleden dat GroenLinks is opgericht uit PPR, EVP, CPN en PSP. Vier kleine partijen die veel gemeen hadden, maar op bepaalde punten ook grote verschillen. Langzamerhand is het één partij geworden die uitgaat van de eigen verantwoordelijkheid van mensen, die zich kenmerkt door de focus op duurzaamheid en op het sociale. Een vernieuwende partij.
Ik denk zelf dat deze ingewikkelde tijd om nieuwe oplossingen vraagt en dat vereist nieuwe aanpakken en nieuwe gesprekken. Daarbij moeten we niemand uitsluiten -behalve hen die anderen uitsluiten- want we moeten met zijn allen de maatschappij opnieuw inrichten.
Ik hoop dat dat lukt. Ik vertrouw er helemaal op dat ons onderhandelingsteam hierin de goede keuzes zal maken.
Colet Teuben